krantenlezers
uit de mini serie
poging tot eenvoudig digitaal museum
"Het tijdschrift verscheen vanaf 1935 en dit twee keer per maand. Van elk nummer was er één exemplaar dat per post de ronde deed. De andere vrouwen van de CCC konden hun commentaren en opmerkingen naast of onder de artikels neerpennen. Het tijdschrift was geheim en werd dus angstvallig bewaard zodat niemand van de andere gezinsleden het te lezen kreeg.
Toch schreef iedereen onder een pseudoniem om de privacy te behouden. Maar na verloop van tijd ontstond er een hechte vriendschap tussen de vrouwen. Pas in de jaren '80 kwam er een eind aan het tijdschrift en dan alleen omdat de leden ondertussen te oud waren."
"mensen lezen in het hoofd van mensen die lezen in het hoofd van ..enzziehier alle uitleg door de kunstenaar zelf
(cultuuroverdracht van generatie op generatie)
soms wil iemand niet lezen en dan valt alles daar stil"
Dit wordt ons niet ontnomen: lezen
en ademloos het blad omslaan,
ver van de dagelijksheid vandaan.
Die lezen mogen eenzaam wezen.
Ida Gerhardt